Friday, June 29, 2007

Breath under water 'till the end...





Θα κάψω το γέλιο μου που κυλάει αβίαστα
Θα κάψω τη φωνή μου
που σπαρταράει απερίσκεπτα
Θα θυσιάσω τη γλώσσα μου
που καταστρέφει το είναι
δεν θα ληστέψω άλλο πια, την ορμή σου...


Έκαψα την οδύνη που ζωγράφιζε λέξεις
Έκαψα το κλάμα που φίμωνε τη φωνή
Θυσίασα τον άνεμο
που κυρίευε το μυαλό σου, το μυαλό μου
Λήστεψες, τον ενθουσιασμό μου,
χωρίς να το θέλεις…

3 comments:

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Όταν ληστεύουν...
έστω και χωρίς να το θέλουν,
πώς να τους συγχωρέσεις;...

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
Natalia said...

καλησπερα Τασο απο την ομορφη Ηπειρο που βρισκομαι για δουλεια

η καθε ειδους ληστεια ειναι αδικημα και πρεπει και να τιμωρειται...