The abyss of dreams...

Διάβασα την ιστορία «Celephais» του H.P. Lovecraft

και ταξίδεψα κι εγώ στη μαγική πόλη του Kuranes…

Ταξίδι στα σύνορα της φαντασίας,

ανάμεσα στο πραγματικό και το όνειρο

Θέλησα να φτιάξω ένα ποίημα,

που με εικόνα και μουσική (Chopin – thoughts at night)

θα με κρατούσαν στο ταξίδι λίγο παραπάνω.

Στο τέλος του post μια φανταστική φράση

από την ιστορία του Lovecraft

Φύλλα κίτρινα πεσμένα καταγής,

οι ελπίδες μας που χάνονται στο χρόνο

δεν τα μάζεψε απ’ το έδαφος κανείς,

δεν τα στόλισε στης μοίρας μας το θρόνο

Ρίξαμ’ άγκυρα για πρώτη μας φορά

σ’ ένα αρίβο, του μυαλού μας το επίνειο,

πιάσαμ’ όμως σε απάτητα νερά

Μας κορόιδεψε, κι ας ήτανε γαλήνιο

Βλέμμα ήρεμο, βαθύ ταξίδι γύρεψε

και πλανήθηκε σ ’ένα έναστρο ουρανό

μιά αστραπόμορφη νύχτα το λήστεψε

και το πέταξε σε κάποιο κελί σκοτεινό

Γη που θέριεψε και μου είπε "έλα εδώ"

κ ο αέρας τα μαλλιά μου να χαιδεύει

το κελάρισμα ενός ήχου να ζητώ

σε μι' ανάσα που το σύμπαν ν' ανασταίνει

Κι όταν ξύπνησα…με τρόμο στην ψυχή

και λιμάνι, αέρας και φύλλα, χαμένα στολίδια,

αυτή η σκέψη μου ζητούσε ανακωχή

ως να πετάξει τ’ όνειρο στης λήθης τα σκουπίδια

«But some of us awake in the night with strange phantasms

of enchanted hills and gardens, of fountains that sing in the

sun, of golden cliffs overhanging murmuring seas, of plains

that stretch down to sleeping cities of bronze and stone,

and of shadowy companies of heroes that ride caparisoned

white horses along the edges of thick forests;

and then we know that we have looked back through the

ivory gates into that world of wonder which was ours

before we were wise and unhappy….

The abyss was a seething chaos of roseate and cerulean

splendour.» H.P.L.