να σε σκεπάσω θέλησα, γλυστράς και δε μπορώ...

Γλώσσες δε μιλάω πολλές

Μόνο Ελληνικά και Αγγλικά

Κατέβαινα τη Συγγρού
Θα ήταν γύρω στις 8 το βράδυ

Δεν είχε πολλή κίνηση

Είχα πιάσει την αριστερή κι έφτασα τα 130.

Ωραία αίσθηση.

Κοίταζα το δρόμο, άκουγα Μελωδία FM,

και λίγο το μυαλό μου ταξίδευε, όπως κάνει τελευταία,

χωρίς όμως ιδιαίτερο προορισμό.
Απλά ταξίδευε, σε σπείρες που διαδέχονταν η μια την άλλη.

Και ξαφνικά το θαύμα!
Τα μάτια μου αφήνουν για δευτερόλεπτα το δρόμο,

και στρέφονται στο πιο γλυκό, το πιο όμορφο,

το πιο ζωντανό,το πιο υπέροχο μισοφέγγαρο που έχω δει.

Σαν πίνακας ζωγραφικής.

Αχ! Ας μιλούσα τις γλώσσες του κόσμου να το τραγουδήσω…

σκέφτηκα

Μόλις έφτασα στο σπίτι, άνοιξα το Systran.

Σίγουρα αυτά που γράφω σε διάφορες άλλες γλώσσες

είναι όλα λάθος,

μα είναι δικά μου, αγαπημένα, τρυφερά λόγια

Στο φεγγαράκι…

mes yeux ont des larmes…

mi alma canta…

mein Herz schlägt schnell…

мои речевые вызовы вы…

Luna dolce di Novembre

you play with my memory

you tease me with your brilliance

you kiss my impatience…

Κι αν σε λατρεύω, τι?

φεγγάρι, φεγγαράκι

να ταξιδέψω στ΄ όνειρο

δε μ’ άφησες λιγάκι!

ΥΓ Μουσική υπόκρουση

Μπετόβεν και

σονάτα υπό το σεληνόφως

συνοδευόμενη από σκανδαλιάρικους

ωκεάνειους ήχους