Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα.
"Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε
αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
(Καπνισμένο τσουκάλι)
Xτισμένη η νύχτα ολόγυρα απ' τους ίσκιους
ξένων καραβιών.
Kλεισμένοι οι δρόμοι απ' τα ντουβάρια.
Mόνο για τα ψηλά είναι ακόμα δρόμος...
(Ρωμιοσύνη)
4 comments:
Γιατί δεν θέλουν να ακούσουν τους ποιητές;
...Γιατί λένε λόγια που μερικές φορές ταράζουν τον ήρεμο ύπνο κάποιων
ωραίος ο πίνακας..οντως 'ελευθερία'
Ως roadartist φαίνεσαι να έχεις πολύ καλή σχέση με το αντικείμενο...
πράγματι γι' αυτό έβαλα τον πίνακα
καλησπέρα
Post a Comment