Πρώτο φθινόπωρο...

Σε ρεμπετάδικο δεν είχα ξαναπάει
Δεν είχα συνηθίσει ακούσματα αυτού του είδους μουσικής

Την Παρασκευή το βράδυ βρέθηκα στην Καισαριανή
Και λέω βρέθηκα γιατί μας πήγε το GPS
Μας έφερε ακριβώς έξω από τη Μαγιοπούλα
Διστακτικά μπήκα μέσα
Ακολούθησα τη συντροφιά
Τους το ξεκαθάρισα ότι πάω για το χατίρι τους
Αποκλειόταν να μου άρεσε το ρεμπέτικο

Μικρός χώρος, ζεστός, ωραίο περιβάλλον

Ακόμα καλύτερα, όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα
Απ’ την αρχή κατάλαβα ότι κάπου έχανα τον έλεγχο,
γιατί σιγά σιγά άρχιζα να ψιθυρίζω τα τραγούδια

Όταν τραγούδησε ο Κορακάκης το πρώτο φθινόπωρο,
είπα μέσα μου ότι αυτά δεν γίνονται
Δεν μπορεί να με συγκινήσει ένα ρεμπέτικο
Με τίποτα

Αλλά η δουλειά γινόταν στο βάθος, μέσα μου
Τη δεύτερη φορά που έπαιξαν το κομμάτι αυτό,
μόνο πιάνο και μπουζούκι,
απλά παρακολούθησα τα πόδια μου να σηκώνονται…

Ζειμπέκικο δεν είχα ξαναχορέψει ποτε!
Και δεν ξέρω αν θα το επαναλάβω ποτέΌμως προχθές το βράδυ
είδα μια άλλη Ναταλία
Και μου άρεσε
Μάλλον και στην παρέα θα άρεσε αυτό το πρόσωπο,
γιατί όταν τελείωσα
και κοίταζα να δω αν όντως ήμουν εγώ,
με αγκάλιασαν όλοι
Το δάκρυ όμως γιατί υπήρχε?

Πρώτο φθινόπωρο υπάρχει πάντα για όλους μας
Για κάποιους είναι παροδικό, για άλλους όχι…

Οι στίχοι εδώ

Ένα παράπονο και ένα δάκρυ

πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή

απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη

απόψε λύγισε η αντοχή

Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει

πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά

πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει

πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά

Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη

κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί

τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη

τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί

Κι εδώ το τραγούδι που επιτέλους
κατάφερα να ανεβάσω
Ακούστε το

Proto Fthinoporo.mp3