Sunday, November 18, 2007

Πρώτο φθινόπωρο...



Σε ρεμπετάδικο δεν είχα ξαναπάει
Δεν είχα συνηθίσει ακούσματα αυτού του είδους μουσικής

Την Παρασκευή το βράδυ βρέθηκα στην Καισαριανή
Και λέω βρέθηκα γιατί μας πήγε το GPS
Μας έφερε ακριβώς έξω από τη Μαγιοπούλα
Διστακτικά μπήκα μέσα
Ακολούθησα τη συντροφιά
Τους το ξεκαθάρισα ότι πάω για το χατίρι τους
Αποκλειόταν να μου άρεσε το ρεμπέτικο

Μικρός χώρος, ζεστός, ωραίο περιβάλλον

Ακόμα καλύτερα, όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα
Απ’ την αρχή κατάλαβα ότι κάπου έχανα τον έλεγχο,
γιατί σιγά σιγά άρχιζα να ψιθυρίζω τα τραγούδια

Όταν τραγούδησε ο Κορακάκης το πρώτο φθινόπωρο,
είπα μέσα μου ότι αυτά δεν γίνονται
Δεν μπορεί να με συγκινήσει ένα ρεμπέτικο
Με τίποτα

Αλλά η δουλειά γινόταν στο βάθος, μέσα μου
Τη δεύτερη φορά που έπαιξαν το κομμάτι αυτό,
μόνο πιάνο και μπουζούκι,
απλά παρακολούθησα τα πόδια μου να σηκώνονται…

Ζειμπέκικο δεν είχα ξαναχορέψει ποτε!
Και δεν ξέρω αν θα το επαναλάβω ποτέΌμως προχθές το βράδυ
είδα μια άλλη Ναταλία
Και μου άρεσε
Μάλλον και στην παρέα θα άρεσε αυτό το πρόσωπο,
γιατί όταν τελείωσα
και κοίταζα να δω αν όντως ήμουν εγώ,
με αγκάλιασαν όλοι
Το δάκρυ όμως γιατί υπήρχε?

Πρώτο φθινόπωρο υπάρχει πάντα για όλους μας
Για κάποιους είναι παροδικό, για άλλους όχι…

Οι στίχοι εδώ

Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή
Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει
πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά
πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει
πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά
Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί

Κι εδώ το τραγούδι που επιτέλους
κατάφερα να ανεβάσω
Ακούστε το





7 comments:

Pan said...

Κατά πρώτο, χαίρομαι πολύ που πέρασες όμορφα την βραδιά σου.

Κατά δεύτερο, έχω ένα κομμάτι της Μοσχολιού που ονομάζεται "Καινούριο Πράγμα" στο μπλόγκ μου.

Και μια απορία:

"Άσχετο: Πως είναι δυνατόν να μου αρέσει εμένα αυτό;;;"

Does it ring a bell?

Ra Ma said...

Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Πολύ καλό ήταν!

Όλοι μας κάνουμε πράγματα και μετά αναρωτιόμαστε και μένουμε έκπληκτοι με τον εαυτό μας. Το καλύτερο/χειρότερο είναι όταν έχεις πριν κάνει δηλώσεις!!!

Για την ιστορία ο Μάνος Χατζιδάκης έλεγε ότι το ρεμπέτικο πατά στη βυζαντινή μουσική, είναι μια προέκτασή της.

Καλημέρα καλή εβδομάδα και ...πάντα τέτοια!

Natalia said...

Παν καλησπέρα

πράγματι ήταν ευχάριστη βραδυά

Πρώτο φθινόπωρο και καινούργιο πράγμα... χμμμ

Of course it does (ring a bell)


radio marconi

εγώ να δεις τι δηλώσεις κάνω!
και μετά τρέχα να δικαιολογήσεις...

Στο ρεμπετάδικο φοβερή στιγμή ήταν όταν έπαιξαν τον "αετό χωρίς φτερά" του Χατζηδάκη. Από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω ακούσει, ορχήστρας και τραγουδιστών

Καλησπέρα και σε σένα

Anonymous said...

καλημερα...ακομα μια επισκεψη απο αργεντινη...καλα δεν σου αρεσουν τα ζεμπεικικα;;σαν φοιτητης μικρος ξεσαλωνα...τα μπουζουκια δεν τα λατρευω ισως γιατι ειμαι φαν οπερας και συναυλιων διαφορων μουσικων ειδων..το καλο φυσικα ειναι οτι περασες καλα και ετσι πρεπει να γινεται...εδω εχω κανα 3μηνες που εχω ξεχασει την ελληνικη μουσικη..αλλα ερχομαι για γιορτες...besitos...

Natalia said...

ola από Αθηνα στην Αργεντινή...

καλά, έφυγες για Μπουένος Αιρες και δεν πήρες μαζί σου ενα Χατζιγιάννη, μια Βανδή, κάτι τέλος πάντων από δω?

Τα Χριστούγεννα που θα έρθεις, κοίτα να προμηθευθείς υλικό, γιατί ξενιτειά χωρίς διπλοπενιά δεν γίνεται

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Την καλησπέρα μου στην τρυφερή Ναταλία

Natalia said...

καλησπέρα
ευγενικέ Τάσο...
πού χάθηκες?