Tuesday, May 27, 2008

historia de un amor…



Πρώτη φορά που μπάρκαρα, πριν δεκαπέντε χρόνια
Κορίτσι άμυαλο, τρελό, ήμουν στα δεκαεφτά
Καράβια από τα πέντε μου έκοβα σε χαρτόνια
Και η καρδιά μου αγκάλιαζε τη θάλασσα σφιχτά

Σαν είδα τον ορίζοντα να χάνεται στο βάθος
Και γύρω μου τα κύματα να με περιφρονούν
Πρώτο ταξίδι σκέφτηκα, όχι πρώτο μου λάθος
Άραγε αυτοί που άφησα, πόσο θα καρτερούν?

Στην πλώρη πάντα έστεκα κι έλεγα τον καημό μου
Λιμάνια πίκρας και χαράς μου πήραν την ψυχή
Αγάπες που μου φύγανε μα μείναν στ’ όνειρο μου
Σαν ήλιος που σκοτείνιασε κι έφερε τη βροχή





Θυμάμαι σε συνάντησα σε μακρινό ταξίδι
Σ’ ένα νησί του Ατλαντικού με χίλιες μυρωδιές
Κι εσύ παιδί της θάλασσας, με μόνο σου στολίδι
Το τατουάζ στον ώμο σου -αγάπες σου παλιές –

Σου είπα πως δεν θάθελα όνειρο εσύ να γίνεις
Μου είπες «εγώ στέρεψα, δεν έχει πια η πηγή»
Μα τόξερες και τόξερα πως ήθελες να μείνεις
Για ν’ αντικρίσουμε μαζί έστω και μιαν αυγή

Μα τάφερε έτσι η μοίρα μας και πνίγηκε η αγάπη
Και θαλασσοδαρθήκαμε κι οι δυό στο πουθενά
Και τελικά κλειδώσαμε στου χρόνου το ντουλάπι
τα όνειρα, που θέλαμε να βγουν αληθινά





Πώς μου ήρθε και θυμήθηκα τόσο παλιά ιστορία
Τώρα που αφήνω το νερό να γίνω στεριανή
Ίσως γιατ’ ήταν της ζωής μοναδική μαγεία
Τρέλα, λιμάνι και γιορτή, αγάπη γαλανή






8 comments:

Pan said...

Πως μου ξέφυγε εμένα τώρα αυτό;;;

Αν είναι δυνατόν!

Περιμένω το επόμενο.

Blue said...

Βρε Ναταλάκι... πως μπόρεσες να σκεφτείς ότι δεν άρεσε το ποίημα αυτό... Είναι πολύ όμορφο και αν δεν είχα διαβάσει ήδη στο επόμενο ποστ ότι είναι ποίημα σου θα πίστευα ότι είναι οι στίχοι κάποιου τραγουδιού...
Ξέρεις ότι μέχρι τα μέσα Ιουνίου περνώ την ετήσια φουρτούνα μου και είμαι μεσοπέλαγα, "στη γέφυρα εν ώρα κινδύνου". Όταν συμβαίνουν διαφορα εδώ και δεν τα παίρνω είδηση, ρίχνε μια σκουντιά!

faraona said...

Ναταλια μου
καλημερα!
Γραφε ,γραφε ,γραφε...

«Σε θελει»...που λενε...

καλημερα

MARIA ANDREADELLI said...

Καλησπέρα!
Σ'επισκέπτομαι κάπου-κάπου εδώ και αρκετούς μήνες. Ίσως είναι το καλύτερο που έχεις γράψει απ' αυτά που έχω διαβάσει κατά καιρούς (σίγουρα όχι όλα)
Μόνο την τελευταία στροφή θα ξεχνούσα. Με την προτελευταία κλείνει πολύ όμορφα.

Natalia said...

pan

ελα ντε πώς σου ξεφυγε?
αραγε θα γραψω άλλο?


lady

μη μου δινεις σημασια
ψαχνω για το λυχνο του Αλλαδίνου...

εσυ παντα εισαι στη γεφυρα, ετοιμη να ανταποκριθεις στο σημα κινδυνου
αληθεια σου αρεσε το ποίημα ?


faraona

γραφω, αλλά δεν ειμαι μαλλον σε ιδιαίτερες εμπνευσεις αυτο τον καιρο...
καληνυχτα

poetic sin

ενιωσα εκπληξη μ' αυτα που εγραψες και ευχαριστώ πολυ για τα καλά σου λογια

η τελευταια στροφη, ναι μαλλον εχεις δικιο, θα μπορούσε και να λειπει

καλως ηρθες
καληνυχτα

Roadartist said...

Ναταλία δεν θελω σε καμία περίπτωση να διαβασω τις γραφές σου στα γρήγορα, περασα απλά μια καλησπέρα να σου αφήσω, λογικά απο Κυριακή ή Δευτέρα θα έχω το χρόνο να σε διαβάσω χωρίς βιασύνη, έτσι θα είναι καλύτερα. Αγχωμένη περίοδος.. :(
Σε ευχαριστώ καλή μέρα!

Roadartist said...

Grrr.. δεν με θελει.. σου εγραψα και σβηστηκε..

"Σου είπα πως δεν θάθελα όνειρο εσύ να γίνεις
Μου είπες «εγώ στέρεψα, δεν έχει πια η πηγή»
Μα τόξερες και τόξερα πως ήθελες να μείνεις
Για ν’ αντικρίσουμε μαζί έστω και μιαν αυγή"

Απλα τελειο ~!~!!!
Πολυ συναισθηματικο, ρομαντικο, μπράβο..
Θα ηθελα παρα πολυ να τα παρατουσα ολα και να βρισκομουν σε ενα μακρινο νησι.. αρε ναταλια τι μου εκανες..
Καλο βραδυ.

Natalia said...

roadartist

ευχαριστώ

σε νησί ε?

για να δουμε τι θα κανουμε σε κανενα επομενο post!