Πριν πέντε χρόνια πήγα για πρώτη φορά
στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα.
Από τότε, πήγα ξανά και ξανά.
Άλλοτε επαγγελματικά και κάποιες φορές
από μόνη μου.
Δεν ξέρω τι με τράβηξε σ’ αυτό το μέρος.
Δεν ξέρω αν με παρέσυρε η σκέψη για τις ψυχές
που έχουν χαθεί τα τελευταία χρόνια,
ο φόβος για τις συνθήκες που δουλεύουν
τόσοι συνάνθρωποι μας,
η ανησυχία για τους κατοίκους της περιοχής
που έχουν δίπλα στην πόρτα τους
ένα καζάνι που βράζει.
Κι αναρωτιέμαι, γιατί…
Γιατί να ισχύει πάντα στη χώρα μας,
«όπου φτωχός κι η μοίρα του?»
Πριν 2-3 μήνες, ένας γνωστός μου μηχανικός,
μου έγραψε από ένα ναυπηγείο της Γερμανίας,
στο Papenburg.
« Το Papenburg είναι ένα ήσυχο χωριό και έχει
πολύ πράσινο. Φτιάχνουμε εδώ ένα καινούργιο πλοίο.
Η οργάνωση που έχει αυτό το μέρος σε σχέση με
την Ελλάδα, είναι μέρα με νύχτα».
Θυμήθηκα αυτά τα λόγια πριν λίγο, καθώς διάβαζα
για τη νέα πολύνεκρη τραγωδία στο Πέραμα.
Γιατί εμείς να μην μπορούμε ποτέ
να γίνουμε Papenburg?
στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα.
Από τότε, πήγα ξανά και ξανά.
Άλλοτε επαγγελματικά και κάποιες φορές
από μόνη μου.
Δεν ξέρω τι με τράβηξε σ’ αυτό το μέρος.
Δεν ξέρω αν με παρέσυρε η σκέψη για τις ψυχές
που έχουν χαθεί τα τελευταία χρόνια,
ο φόβος για τις συνθήκες που δουλεύουν
τόσοι συνάνθρωποι μας,
η ανησυχία για τους κατοίκους της περιοχής
που έχουν δίπλα στην πόρτα τους
ένα καζάνι που βράζει.
Κι αναρωτιέμαι, γιατί…
Γιατί να ισχύει πάντα στη χώρα μας,
«όπου φτωχός κι η μοίρα του?»
Πριν 2-3 μήνες, ένας γνωστός μου μηχανικός,
μου έγραψε από ένα ναυπηγείο της Γερμανίας,
στο Papenburg.
« Το Papenburg είναι ένα ήσυχο χωριό και έχει
πολύ πράσινο. Φτιάχνουμε εδώ ένα καινούργιο πλοίο.
Η οργάνωση που έχει αυτό το μέρος σε σχέση με
την Ελλάδα, είναι μέρα με νύχτα».
Θυμήθηκα αυτά τα λόγια πριν λίγο, καθώς διάβαζα
για τη νέα πολύνεκρη τραγωδία στο Πέραμα.
Γιατί εμείς να μην μπορούμε ποτέ
να γίνουμε Papenburg?
ΥΓ Οι φωτογραφίες είναι δικές μου, πριν 5 χρόνια
στο Πέραμα…
Από τότε δεν μπορώ να ξεχάσω
στο Πέραμα…
Από τότε δεν μπορώ να ξεχάσω
8 comments:
Καλησπερα Ναταλακι.
Το οπου φτωχος και η μοιρα του ισχυει παντου, οχι μονο στην Ελλαδα. Δυστυχως η ευτυχως για την Ελληνικη πραγματικοτητα. Τωρα γιατι να μην ειμαστε οργανωμενοι νομιζω η απαντηση ειναι τοσο πολυπλοκη οσο και το μεσανατολικο. Εχω να παω περαμα πολλα χρονια. Σε φιλω.
Nαταλια μου καλως σε βρισκω και παλι.Ελειψα για λιγο και τωρα ξανα εδω στα blogia...
Δεν μπορεις να ξεχασεις ε?
Ε μα οπου κι αν γυρισουμε το βλεμμα μας η Ελλαδα μας πληγωνει ετσι δεν ειναι?
Δεν μπορουμε να γινουμε κι ουτε ποτε θα το μπορεσουμε σαν το πανεμορφο χωριο που περιγραφει ο φιλος σου γιατι η ρατσα μας ειναι ψυχανωμαλη.
Την Ελλαδα την κατοικουν κατοικοι που δεν εχουν την παραμικρη συνειδηση του τι σημαινει περιβαλον ,καλαισθησια,πειθαρχια,αγαπη για τα αψυχα και τα εμψυχα,δεν ξερουν τι σημαινει διαχειριζομαι την χαρα γιαυτο κι επιδιωκουν την λυπη και την δυστυχια.
Ποιος τους τα μαθαινει αυτα και ποιος τα διαιωνιζει?
Αυτοι που φροντιζουν την παιδεία και τον πολιτισμο και που ειναι αυτοι που ψηφιζουμε.
Εμεις τους ψηφιζουμε ομως ε?
Τοσο απλα ειναι τα πραγματα .Δεν πιστευω οτι ειναι περιπλοκα οσο το μεσανατολικο...
Μακαρι να το πιστυα δηλαδη ...θαχα ενα λογο --την περιπλοκοτητα--για να δικαιολογω πολλα.
Να περνας καλα ευχομαι.
"Είναι πολλά τα λεφτά Άρη"
Αυτή η ατάκα μας συντροφεύει εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Και όσο τα λεφτά είναι πολλά, χαϊρι όπως λένε στο χωριό μου δεν θα δούμε.
Ζούμε στη χώρα του φραπέ, αυτό φαίνεται στην καθημερινότητά μας, από τον επαγγελματικό μας χώρο, τις συναλλαγές μας με το δημόσιο έως τις υπέροχες πολιτικές διαμάχες που απολαμβάνουμε ...φτύνοντας, όπως έκανε ο παππούς μου, "φτούσου ρε μασκαρά" κέρναγε σε κάθε ευκαιρία.
Αν δεν είσαι άνεργος, είσαι μελλοθάνατος (κάπως έτσι το άκουσα), αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων που ζουν στο Πέραμα.
Δυστυχώς!
Θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, αυτό σκέφτομαι για να νοιώσω καλλύτερα... (χωρίς αυτό να με κάνει να νοιώθω λιγότερο ένοχος).
Η απάντηση νομίζω είναι ότο μπορούμε να γίνουμε Papenburg... αλλά δεν θέλουμε... Μας βολεύει η ανοργανωσιά γιατί επιτρέπει τις παρανομίες και την εκμετάλευση. Και όπως έγραψε και ο Marconi ... είναι πολλά τα λεφτά!
Για τους εργάτες της ναυπηγοεπισκευαστικής πάντως είναι δίκοπο μαχαίρι... Κάνουν το σταυρό τους και πάνε στη δουλειά. Καλύτερο ένα ατύχημα παρά να αφήσουν τα παιδιά τους νηστικά... έτσι το βλέπουν.
Καλή σου μέρα Ναταλάκι...
Καλησπερα Ναταλακι. Συμμεριζομαι την αγωνια σου..Δυστυχως οτι και να πουμε θα ειναι παλι μονο γκρινια ..και δικαιολογιες.. Ντροπη μας.. ΑΠΛΑ αυτο.
Και οχι δεν ειναι καλο να λεμε οτι "Θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα", αυτο δεν το δέχομαι. Μπροστά πρέπει να παμε καποια στιγμη. Οχι άλλα βήματα προς τα πίσω. Συμφωνω οτι θα μπορουσαμε να γίνουμε Papenburg, αλλά δεν θελουμε. Φταιει η ανοργανωσιά μας, η κακή νοοτροπία μας..η φιλοδοξία κάποιων για όλο και περισσότερα χρήματα..Λυπάμαι, κρίμα.
Καλησπέρα.
Κάπου διάβασα ότι τα ατυχήματα στα οποία χάνονται άνθρωποι προστίθενται απλώς στο κόστος παραγωγής.
Μια χαρά.
καλησπέρα
η ελληνική πραγματικότητα είναι σκληρή κάποιες φορές
ευχαριστώ όλους σας για την ευαισθησία που δείχνετε
Post a Comment