"...Πάλ’ ήλθε καλοκαίρι..."

"...Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
τ’ αλλοτεινά μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
σκιαίς αγαπημέναις γλυκά μάς γνέφουνε
και την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν..."





- Θεία, πάμε για μπάνιο στο Σιφνέικο…
- Μην αργήσετε… Το βράδυ θα θέλετε να σας πάμε για
χορό στο Μύλο…
- Θα γυρίσουμε πριν σκοτεινιάσει. Σε λατρεύω θείααα!
- Παλιοκόριτσα! κι εγώ…

Αρπαξαν τις τσάντες με τα είδη μπάνιου και
κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν.
Η Μ. και η Κ., φοιτήτριες στον τρίτο χρόνο… η μια
στο Λονδίνο κι η άλλη στην Αθήνα, αγαπημένες
φίλες από μικρές.

Εκείνο το καλοκαίρι ήταν τα πιο όμορφα κορίτσια
στο νησί.
5 προξενιά έφθασαν στη θεία Ι. για την κάθε μια.
Αυτές μέσα στην τρέλα των είκοσι χρόνων, δεν
λογάριαζαν τίποτα.

Πέρασαν την πύλη και βγήκαν από το κάστρο, ανηφόρισαν
το πλακόστρωτο δρομάκι τρέχοντας, χαιρετώντας
όποιον έβρισκαν μπροστά τους, γελώντας και σπρώχνοντας
η μια την άλλη.

Εφθασαν στην πίσω πλευρά. Το Σιφνέικο ήταν έρημο εκείνη
την ώρα, 6 το απόγευμα. Απλωσαν τις πετσέτες στην άμμο,
έριξαν μια ματιά τριγύρω, ρούφηξαν την αλμύρα της

στιγμής, έβαλαν μουσική, ξάπλωσαν στην άμμο,

έκλεισαν τα μάτια και παρακάλεσαν να μην τελειώσει ποτέ
το καλοκαίρι…

Το τραγούδι που ακούγεται τώρα, πλημμύρισε και τότε την
παραλία, ξανά και ξανά.

Summertime…

Όπου κι αν πάτε,
όπου κι αν απλώσετε το σώμα σας
για να καεί,
ή απλά να ζεσταθεί,
θυμηθείτε…

and the living is easy

τίποτα πιο όμορφο
τίποτα πιο απλό αλλά και εξαιρετικά εντυπωσιακό,
από μια πετσέτα απλωμένη στη χρυσή άμμο…

Summertime!

Και η φωνή της Janice, του Jim, του Bruce
αντηχούσε στα γαλανά νερά και τις νανούριζε…

Σούρουπο πια, μάζεψαν τα πράγματα
και στέλνοντας ένα τελευταίο φιλί στον υπέροχο ήλιο
που έδυε μεγαλοπρεπώς,
επέστρεψαν στην παλιά πόλη…

καλό μας ταξίδι...