Monday, September 15, 2008

Venceremos… la luna?

“Σ’ αρέσουν οι ρηχές θάλασσες…
Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο
αλλά πάντα στα ρηχά.
Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθιές θάλασσες,
κι ας μη γυρνώ τον κόσμο”





To CD είναι δώρο από ένα φίλο
Με όλη την έννοια της λέξης…
Το έχει γράψει μόνος του με αγαπημένα του τραγούδια
Γι αυτό και απόψε το βράδυ ξάπλωσα στον καναπέ,
χαμήλωσα το φως, σέρβιρα τον εαυτό μου τόνικ
(με λεμόνι και πάγο) που μου αρέσει,
τράβηξα την κουρτίνα για να έχω το φεγγάρι δίπλα μου,
έβαλα μουσική κι αφέθηκα να χαλαρώσω στους ήχους

Τα κομμάτια τα γνώριζα όλα μέχρι εκείνη τη στιγμή,
και σιγοτραγουδούσα, όταν…

Ποιος είναι αυτός με αυτή τη σκληρή και ταυτόχρονα
γλυκιά φωνή?

Σχιζοειδής ψύχωση…

Ποιός είναι αυτός που γράφει τέτοιους στίχους?
Μοιάζει να μη φοβάται τίποτα

Εκανε συνέχεια τη διαδρομή Καλλιδρομίου – Δαφνί
Κι ανάμεσα ξύλο…




Μα πώς δεν τον ξέρω? Δεν μπορεί
Δεν τον έχω ξανακούσει ποτέ
Κι όμως αγγίζει τόσο την συντηρητικά
εκπαιδευμένη ψυχή μου

Νοικιάζει στην Καλλιδρομίου 55 ένα μικρό μαγαζάκι
και το μετατρέπει σε "Χώρο Προετοιμασίας".

Στο τέλος του τραγουδιού μένω σιωπηλή

Σηκώνομαι, ψάχνω στο internet, διαβάζω…

«Η αφόρητη πίεση της επικείμενης δίκης,
το τσεκούρι της έξωσης να ανεμίζει πάνω απ' το
κεφάλι του, η φοβία των ψυχιατρείων και η ρετσινιά
του βιαστή που κατακτά το μυαλό του, τον κάνουν
κυριολεκτικά κομμάτια. Κρίσεις μελαγχολίας
τον σφυρηλατούν, αυτοαπομόνωση, απελπισία και
απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατηθεί...
Μάταια όμως…»
αυτή είναι ζωή?
Τι κι αν τον βρήκαν κρεμασμένο με σχοινί που έβαλε
ο ίδιος στο λαιμό του? Αυτός θα ταξιδεύει πάντα ελεύθερος…
σκέφτηκα, καθώς άκουγα για τέταρτη φορά τον «μπαγάσα»…




Ψηλά στον ουρανό, κυριαρχούσε
η Πανσέληνος του Σεπτεμβρίου
Κάποιος είπε ότι είναι δυνατή,
με μεγάλη επιρροή επάνω μας
Λες …?

9 comments:

Anonymous said...

Καλησπέρα από Λεωνίδιο. Ωραίο το blog.

Pan said...

Καλησπέρα.

Άλλος ένας που θα παραμείνει αιώνιος.

Ra Ma said...

Τον θυμάμαι. Περνούσαμε από το σπίτι του, που απ΄έξω ήταν ζωγραφισμένοι οι τοίχοι. Καμιά φορά τον συναντούσαμε στο δρόμο. Η γειτονιά νομίζω τον αγαπούσε, πάντα υπήρχε να του δώσουν μια βοήθεια...

Πανσέληνος δεν είναι, αλλά ότι πρέπει τούτη την ώρα που σκοτείνιασε και άρχισε να φυσά, να πέφτει η θερμοκρασία και να πέφτουν κατά λάθος οι πρώτες σταγόνες βροχής.
Καλό βράδυ Natalia!

Natalia said...

leonidiog

καλησπέρα στο ωραίο Λεωνίδιο

καλώς ήρθατε
θα σας επισκεφθώ κι εγώ


pan

δεν μου είπες ποτέ γι' αυτόν...
καλησπέρα και σε σένα


marc

αλήθεια τον συνάντησες το Νικόλα?
άραγε υπάρχει ακόμα το σπίτι του ζωγραφισμένο?

μου αρεσει η ατμόσφαιρα που περιγράφεις

καλό βράδυ dear marc

δεσποιναριον said...

Α! πανε πανω απο εικοσι χρονια τωρα ε; Αγαπημενος ο μπαγασας. Μ' αρεσει το σκηνικο σου!

Roadartist said...

Καλά δεν ήξερες τον Άσιμο?? Μόνο μότσαρτ ακούς?? :-))))
Πολύ όμορφα με ταξίδεψες..
μετά από μια κουραστική ημέρα, μπήκα εδώ και αφέθηκα.. αντιπαθώ τα ρηχά νερά, και εμένα μου αρέσουν οι βαθιές θάλασσες..
Γλυκιά καληνύχτα..

panathinaeos said...

η περίπτωση του Νικόλα Άσιμου είναι ίσως ένα κλασσικό παράδειγμα της μιζέριας και της μισαλλοδοξίας μιας κοινωνίας που ενοχοποιεί το "διαφορετικό" και το εξορίζει κρεμώντας του μια ταμπέλα "προσοχή ανάρχας, βιαστής, ανατροπέας, τρελλός για δέσιμο...." και στο τέλος το εξοντώνει για τα καλά, μέχρι να βρεθεί ο επόμενος στόχος.
οι ταμπέλες βέβαια είναι κάτι που αλλάζει, ανάλογα με τα θέματα της μόδας, ασχέτως του αν υπάρχουν και τα διαχρονικά κλασσικά.
ένα βασικό στοιχείο του ενεργού πολιτισμού μας είναι το πως υπερασπιζόμαστε αυτούς τους "διαφορετικούς" ανθρώπους και εμποδίζουμε την τυφλή μάζα να τους στοχοποιήσει κινητοποιώντας την αστυνομία τον εισαγγελέα και άλλους σχετικούς.
αυτό είναι πρωταρχικά θέμα των πολιτών και όχι του "κράτους" και των μηχανισμών του, είναι θέμα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
εχω την εντύπωση ότι ο Άσιμος ήταν ένοχος για όλα και καταδικασμένος πριν καν προλάβει να μιλήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

ΝΑΪΑΔΑ said...

τι ποιο ομορφο απο τα βαθια νερα...
δεν λεω στα ρηχα εχεις την σιγουρια οτι πατας μα στα βαθια ειναι ολη η ομορφια του βυθου...
αγαπημενος ο Ασιμος αγαπημενο και το κοματι που παιζει!
καλως σε βρηκα!
μια νεραιδενια καλησπερα απο μενα!

Natalia said...

hi δεσποινάκι

το σκηνικό το ετοίμασα στα γρήγορα, on impulse, όπως πάντα

καλησπέρα στα μέρη σας
φιλιά


roadartist γεια και σε σενα

mozart ακουω, άντε και κανενα ravel... :)

το εχω καταλαβει οτι κι εσυ ολο στα βαθιά γυροφέρνεις, άντε να δούμε τι θα γίνουμε

γλυκιά καληνύχτα κι απο δω


panathinaeos

... γι' αυτό και οι λύσεις δίνονται συνήθως από μόνες τους (πχ αυτοκτονία), σε τέτοιου είδους περιπτώσεις

γιατί η κοινωνία αντί να προστατεύσει, πολλές φορές καταδικάζει... "εις θάνατον"

καλησπέρα


ναιάδα

ιδιαίτερα ευχάριστη η νεραιδένια καλησπέρα σου

καλώς ήρθες... από τους σμαραγδένιους βυθούς σου