Φεύγοντας πέταξε πίσω του νάρκες
Συντρίμμια παντού
Μαύρες θεόρατες σκιές
στριφογυρίζουν
Ανάξια όντα
Σήμαντρα, ήχοι άφωνοι,
καρδιές πεταμένες
Κι αυτός έχει χαθεί!
Συντρίμμια παντού
Μαύρες θεόρατες σκιές
στριφογυρίζουν
Ανάξια όντα
Σήμαντρα, ήχοι άφωνοι,
καρδιές πεταμένες
Κι αυτός έχει χαθεί!
7 comments:
And how could any soul hugged by the sunrise ignore such a call? And how could such a soul fail to live the danger of the small road to the cave? The sunrise soul was now touched by the mermaid. A new cycle was starting. And the return to the blue waters was only a matter of time...
υπέροχο.. πόσα χάνουμε.. Τι μέρη υπάρχουν..να είσαι καλά Ναταλία!
Καλησπέρα.
Προσπαθώ να το λάβω θετικά αλλά για κάποιο τρόπο ένα σφίξιμο στην ψυχή μου αφήνει.
Μήπως φταιν οι νάρκες, που σκάνε η μια μετά την άλλη;
blue wind
you should only see this small path to the cave... :)
really dangerous!
Anybody would have given a second thought, before starting heading for the greenblue waters, no matter how seductive the song of the mermaid was...
geia sou
roadartist
κι αυτό... κι άλλα πολλά... μας περιμένουν κάποια στιγμή στη ζωή μας, να τα ανακαλύψουμε
φιλάκια
pan
η επιστροφή στους καταρράκτες της νεράιδας είναι πάντα μια ανάσα ζωής... όσες νάρκες και να εκρήγνυνται τριγύρω...
χαίρετε
There is nothing more attractive than danger. It makes the seductive song even stronger...
when something ceases to be dangerous is not attractive any more eh?
thats why the seductive song is sung down deep in the abyss...
geia sou
Post a Comment