Wednesday, February 11, 2009

El...Br...Wa...



Φεύγοντας πέταξε πίσω του νάρκες
Συντρίμμια παντού
Μαύρες θεόρατες σκιές
στριφογυρίζουν
Ανάξια όντα

Σήμαντρα, ήχοι άφωνοι,
καρδιές πεταμένες
Κι αυτός έχει χαθεί!



«Ελα…
Έλα να βρεθούμε στη σπηλιά της νεράιδας
Πάρε το μονοπάτι στην καρδιά του μυλοπόταμου
Νιώσε τον κίνδυνο»

"Ψυχή αγκαλιασμένη με την ανατολή"

Κρότος πύρινος
Βουτιά του σώματος
σε θάλασσα γαλαζοπράσινη
Ανοίγουνε φτερά

«Κι αν δε σε βρω
Πάλι κοντά σου θαμαι
Πάλι θα τραγουδάω
το τραγούδι της γοργόνας…»





7 comments:

Nevum said...
This comment has been removed by the author.
Nevum said...

And how could any soul hugged by the sunrise ignore such a call? And how could such a soul fail to live the danger of the small road to the cave? The sunrise soul was now touched by the mermaid. A new cycle was starting. And the return to the blue waters was only a matter of time...

Roadartist said...

υπέροχο.. πόσα χάνουμε.. Τι μέρη υπάρχουν..να είσαι καλά Ναταλία!

Pan said...

Καλησπέρα.

Προσπαθώ να το λάβω θετικά αλλά για κάποιο τρόπο ένα σφίξιμο στην ψυχή μου αφήνει.

Μήπως φταιν οι νάρκες, που σκάνε η μια μετά την άλλη;

Natalia said...

blue wind

you should only see this small path to the cave... :)
really dangerous!
Anybody would have given a second thought, before starting heading for the greenblue waters, no matter how seductive the song of the mermaid was...

geia sou


roadartist

κι αυτό... κι άλλα πολλά... μας περιμένουν κάποια στιγμή στη ζωή μας, να τα ανακαλύψουμε

φιλάκια


pan

η επιστροφή στους καταρράκτες της νεράιδας είναι πάντα μια ανάσα ζωής... όσες νάρκες και να εκρήγνυνται τριγύρω...

χαίρετε

Nevum said...

There is nothing more attractive than danger. It makes the seductive song even stronger...

Natalia said...

when something ceases to be dangerous is not attractive any more eh?

thats why the seductive song is sung down deep in the abyss...

geia sou