Saturday, February 28, 2009

nocturne...



Τράβηξε με αργές , σταθερές κινήσεις το μαύρο κουτί
από το πάνω ράφι της ντουλάπας.
Το κατέβασε προσεκτικά και το κράτησε ευλαβικά
στα χέρια της.




Περπατούσε μόνος στο σκοτάδι…
Οι σκέψεις που τον βασάνιζαν άρχισαν να γίνονται
εικόνες που έπεφταν με κινηματογραφική ταχύτητα…
Στο πίσω μέρος του μυαλού του,
οι μνήμες ξύπνησαν και του έστειλαν το πρώτο μήνυμα…


Άνοιξε το κουτί χωρίς να διστάσει στιγμή.
Τα μάτια της καρφώθηκαν στο περιεχόμενο,
ενώ στο πρόσωπο της δεν υπήρχε ίχνος σύσπασης.
Άπλωσε το χέρι της…

Είχε ακούσει ότι το φεγγάρι είχε ένα φοβερό χρώμα.
Είχε ακούσει κι αυτός για το σεληνόφως της ερημιάς,
για το επικίνδυνο ασημένιο του Φλεβάρη,
αλλά δεν αξιολόγησε την πληροφορία όσο θα έπρεπε…
Και τώρα το έψαχνε χωρίς ελπίδα



Ήταν ένα θαυμάσιο βιολί.
Το έβγαλε από το κουτί, χάιδεψε το ψυχρό πολύτιμο
ξύλο, άγγιξε το δοξάρι στο πλάι, χτύπησε τις χορδές
μία μία και τις ένιωσε να ψιθυρίζουν στο χορδοστάτη.
Άρχισε να τις κουρδίζει αργά, αλλά βασανιστικά,
σε αποστάσεις πέμπτης…

Είχε ακόμα αυτή την ανάμνηση του ψυχρού έρωτα
στο μυαλό του…
Οι εικόνες συνέχιζαν να πέφτουν χωρίς τέλος.
Δεν προλάβαινε να πάρει ανάσα.
Έκπληξη, θυμός, απόλαυση…
Έπρεπε να συνέλθει.
Έπρεπε να κρατήσει την ψυχραιμία του.

Σολ, ρε, λα, μι…
Έβενο, ροδόξυλο, σφεντάμι, πεύκο, έλατο…
Όλος ο πλούτος της γης πάνω σε ένα θαυμαστό
αντικείμενο.
Ακούμπησε το δοξάρι πάνω στις χορδές,
έκλεισε τα μάτια της και άρχισε να παίζει την πρώτη νότα.
Από τον καβαλάρη, οι ταλαντώσεις των χορδών
μεταφέρθηκαν στο καπάκι, το οποίο με τη σειρά του
τις μετέφερε στο σώμα του βιολιού.



Κοίταξε γύρω του ανέκφραστος και αδιάφορος...
Οι χτύποι στις εξόδους του θύμισαν ξανά τη νεκρή οπτασία
Νέες σκέψεις περνούσαν γρήγορα
από το χρωματικό του κέντρο!
Πόσο εκνευριστική είναι η σύγκλιση πιθανοτήτων?
Πώς συγχρονίζονται σε αυτή τη ρηχή εικόνα?
Φανερά εκνευρισμένος συνέχισε την πορεία του μέσα στο
βαθύ σκοτάδι, ενώ πίσω του…
χιλιάδες ατσάλινες μύγες τον ακολουθούσαν...

Ο ήχος του βιολιού διέλυσε όλα τα αδιέξοδα…
Ένιωσε με όλο της το είναι τη μουσική.
Ξαναγεννήθηκε μέσα από τη δύναμη μιας νότας…
Συνέχισε να παίζει στη φαντασία,
ενώ ένιωθε αυτό το λεπτό ραβδάκι από πεύκο,
που έστελνε τις ταλαντώσεις των χορδών σ΄ όλο
το όργανο και το έκανε μοναδικό…
Την ψυχή του βιολιού


Τα μωβ είναι του ανώνυμου ποιητή
που μου έδωσε το ραβδάκι
για να γράψω τα μπλε και τα κίτρινα
Αφιερώνω αυτό το post σ’ όσους βρίσκουν
μέσα στις νότες και τους στίχους
την αθωότητα και τη δύναμη…

7 comments:

ΝΑΪΑΔΑ said...

απιστευτη μουσικη...
παντα μου αρεζε ο ηχος του βιολιου...
εχει μια δυνατοτητα αισθαντικη στις χορδες του...
κλαει θαρρεις...

πανεμορφο!

νεραιδενια φιλια!!!

panathinaeos said...

καλημερα ναταλια και καλη σαρακοστη!
η ποιηση ολα τα καταφερνει - ελισσεται αναμεσα σε ψυχρους ερωτες και νεκρες οπτασιες και μας φερνει διπλα στα παλλομενα αντικειμενα που εκφραζουν την ψυχη
τα εγχορδα τα λατρευω, και οταν ακουω πρελουδιο απο οπερα του Βερντι (π.χ. Τραβιατα) υποκλινομαι στο μεγαλειο του Ανθρωπου
πισω απο ολα αυτα βρισκεται η απιστευτη δυναμη της διασυνδεσης (association) που παιρνει καταστασεις, στιγμες, αντικειμενα, και με καποιο μαγικο τροπο τα δενει με την ψυχη μας, το μυαλο μας, την κατασταση μας

Μαργαρίτα said...

Πολύ αισθαντική η ανάρτησή σου!!!
Υπέροχα ρομαντικός ο ήχος του βιολιού
με έναν ευαίσθητο δυναμισμό...

Να είσαι καλά εύχομαι!
Την καλημέρα μου ***

Ra Ma said...

Άλλος αναζητά τη μοναχική συντροφιά του φεγγαριού, άλλος την αναγέννηση μέσα από τη νότα του δοξαριού και άλλος με το βιολί ως μαγεμενο φλάουτο, οδηγεί τις ατσάλινες μύγες του στη λήθη.

Διακρίνω πως είναι ώρα για αποφάσεις και αλλαγές ή τσάμπα τον ...ονειροφύλακα κάνω? :)

Καλημέρα και καλό μήνα!!!

Pan said...

Καλησπέρα.

Βλέπω ο ποιητικός οίσρος συνεχίζει αμείωτος.

Χαίρομαι!

Και ακόμη περισσότερο που έχει να κάνει με την μουσική.

Natalia said...

ναιάδα

κι αυτό το νοτούρνο του Chopin σε παιρνει μαζί του, κι άντε να γλυτώσεις...

καλησπέρα και φιλιά


παναθήναιε

θα μαζέψω όλα αυτά που μου γράφεις, θα τα συνδέσω και θα κάνω ένα φοβερό post...

καλησπέρα συνταξιδιώτη :)


μαργαρίτα

ειναι που την τυλιγει αυτή η τελεια μουσικη και φαινεται αισθαντική :)

καλησπέρα και φιλιά


marc

δηλαδή όλοι είμαστε σε μια συνεχή αναζήτηση? :)

α! marc εδώ έπεσες έξω...
η ποιήτρια ξεγέλασε τον ονειροφύλακα της ε?

καλό μήνα και σε σένα


pan

τι να κάνουμε?
αφού δεν γράφετε εσείς, ρίχνουμε εμείς κανένα στίχο

καλησπέρα

Roadartist said...

Υπέροχο................