Tuesday, April 13, 2010

έκτο βράδυ (η μαργαρίτα...)


Το όνομα της στην παλιά Βαλτική γλώσσα
σημαινει «σκοτάδι».
Κάθε άλλο παρά σκοτεινή είναι η παγκόσμια
πόλη, η Μόσχα του σήμερα.

Θα συναντηθούμε στην Κόκκινη Πλατεία,
την καρδιά της Μόσχας, την καρδιά όλης
της Ρωσίας, ή μάλλον νοτιοδυτικά του Κρεμλίνου,
κατά μήκος του ποταμού Moskva, στο Γκόρκι
Πάρκ, ή μάλλον στην Πλατεία Πούσκιν, ή στην
Arbat, την πιο φημισμένη ίσως οδό της Μόσχας,
χιλιοτραγουδισμένη από τους ποιητές…

Α! δεν ξέρω, δεν μπορώ να αποφασίσω…
Πού θα συναντηθούμε?



Αρχίζουμε με την Piramida. Ωραίο περιβάλλον,
με τον DJ να παίζει καθισμένος στα πόδια του
Φαραώ. Πιο πέρα το Nightflight, με μεγάλη
κίνηση. Και τα δύο βρίσκονται στην Κόκκινη
Πλατεία και είναι πολλά υποσχόμενα bars.

Strip shows στο Dolls…
Οσοι πιστοί, πηγαίνετε…
Εμείς συνεχίζουμε!



Μετά, στο Propaganda. Εδώ τα πάρτυ γίνονται
κάθε βράδυ απαραίτητα, και αργά τη νύχτα
ο χορός παίρνει τη θέση που του ανήκει…

Από εκεί, κατευθείαν για το Fabrique.
Είναι αυτό που λέμε glamorous place, με
ωραίες παρουσίες, δυνατό ντεκόρ, εστιατόριο
και γνωστούς DJs.
Τι άλλο θέλετε?

Εντάξει, κατάλαβα… συνεχίζουμε!
Τώρα είμαστε στο B2, με 5 ορόφους νυχτερινής
διασκέδασης, εστιατόριο, sushi bar, karaoke,
jazz club, disco και 8 μπαράκια! Σίγουρα θα
μείνουμε 2-3 ώρες εδώ, τουλάχιστον.

Κατόπιν στο version 1.0…

Για το Chinese Pilot δεν μιλάω…
Εκεί πηγαίνετε, όσοι θέλετε άγριες καταστάσεις…



Το ποτό μας σήμερα είναι διαχρονικό…

Το παγκοσμίου φήμης Black Russian…

Σε ένα old-fashioned ποτήρι γεμάτο πάγο,
ρίχνουμε
1 ¾ oz. Vodka (propose Stolichnaya)
και ¾ oz. coffee liqueur (Kalhua)
και ανακατεύουμε καλά…

Το απολαμβάνουμε χωρίς βιασύνη…



Για τους στίχους δεν χωράει αμφιβολία…
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι


Την σκέψηστο πλαδαρό μυαλό σας που ονειρεύεται,
σαν υπηρέτης λαίμαργος σε καναπέ λιγδιάρικο
με την καρδιά κουρέλι ματωμένο θα ερεθίσω•
χορταστικά χλευαστικός, ξεδιάντροπος και
καυστικός.

Ούτε μια γκρίζα τρίχα δεν έχω στην ψυχή,
μήτε των γηρατειών την στοργή!
Μέγας ο κόσμος με της φωνής τη δύναμη
έρχομ’ όμορφοςστα εικοσιδυό μου χρόνια.

Τρυφεροί μου!Αφήστε τον έρωτα στα βιολιά
Είναι βάρβαρο στα τύμπανα να μένει.
Και δεν μπορείτε να φέρετε τα πάνω κάτω
όπως εγώ,ώστε να μείνουν μόνο τα χείλη.

Ελάτε να μάθετε –απ’ το βελούδινο σαλόνι
του τάγματος των αρχαγγέλων το πρωτόκολλο
που ήρεμα τα χείλη ξεφυλλίζει
όπως η μαγείρισσα το βιβλίο των συνταγών.



Βγαίνοντας από το τελευταίο bar,
έπαθα κάτι σαν déjà vous…
Ημουν τόσο σίγουρη ότι είχα ξαναβρεθεί
σε αυτή την πόλη, παλιά, πολύ παλιά…
Τα μάτια μου αγκάλιασαν την ανατολή
του ήλιου και ο νους μου χάθηκε στα
λαγούμια του χρόνου…

Σας το είπα…
Σε αυτή την πόλη μην με αφήσετε καθόλου
μόνη μου… κινδυνεύω!




11 comments:

Ρούλα said...

Αγνώριστη η Κόκκινη Πλατεία!Εσύ έπαθες το déjà vu αλλά εγώ το jamais vu.Πλήρης η μετάλλαξη!
Τρόμαξα Ναταλία μου από το πόσο πίνουν οι Ρώσοι,όχι ότι δεν το ήξερα. Βλέπω και τους ομογενείς μας εδώ,το πόσο ανεξέλεγκτα πίνουν και καυγαδίζουν.
Αν πρόσεξες όταν μιλούσα με τον αξιωματούχο,του έλεγα για το παραμύθι του υπαρκτού σοσιαλισμού που μας πουλούσαν και το πόσο ανύπαρκτος αποδείχτηκε.
Την ώρα που εσύ ήσουν στα λαγούμια του χρόνου,οι νεράιδες της φαντασίας με παρέσυραν στην πτήση τους παρέα με το τάγμα των αρχαγγέλων και μυήθηκα στο πρωτόκολλο που ήρεμα τα χείλη ξεφυλλίζει όπως η μαγείρισσα το βιβλίο των συνταγών....
Έχω την εντύπωση ότι ήσουν μια από τις νεράιδες και δεν ήταν déjà vu...

Pan said...

Καλησπέρα.

Αυτός ο στίχος "Ούτε μια γκρίζα τρίχα δεν έχω στην ψυχή,
μήτε των γηρατειών την στοργή" πόνεσε πάρα πολύ.

ΝΑΪΑΔΑ said...

καθε ταξιδι σου και μια εικονα αποτυπωμενη για παντα μεσα σου...

εγω απλα ζηλεψα τις εικονες που λιγο εκλεψα απο σενα συνοδευμενες με ποιηση και μουσικη πολυ ιδιαιτερη...

φιλια σου νεραιδενια!!!

Natalia said...

Ρούλα

Οι καιροί αλλάζουν... αλλά οι Rώσοι συνεχίζουν να πίνουν με αμείωτο ενδιαφέρον και κάνοντας ατέλειωτες... προπόσεις

Εσύ μια με τον αξιωματούχο, μια με τις νεράιδες της φαντασίας... τι να διαλέξεις όνειρο ή πραγματικότητα?

ΟΚ, καλώς ήρθες στη χώρα μας με τις νεράιδες και τα ξωρικά :)

Natalia said...

Pan

το "έρχομαι όμορφος στα εικοσιδυο μου χρόνια", δεν το πρόσεξες?

μαγιακόφσκι και ξερό ψωμί...

Natalia said...

ναιάδα

και τα ταξίδια του μυαλού αραιά και πού, καλά είναι...

ευχαριστώ

τα νεραιδένια φιλιά είναι ό,τι χρειαζόμαστε στα ταξίδια μας...

Natalia said...

Ρούλα

ξωτικά... :)

με τη νύστα που έχω δε βλέπω τι γράφω...

Pan said...

Φυσικά και το πρόσεξα.

Φοβάμαι μόνο μην ο προηγούμενος στίχος μου μοιάζει και του μοιάζω, γι'αυό.

Natalia said...

και γιατί φοβάσαι?
μια χαρά είναι ο στίχος
τι να την κάνεις τη γκρίζα τρίχα από τώρα?

panathinaeos said...

τη Μοσχα την επισκεφθηκα στο ανθος της νιοτης μου επι Μπρεζνιεφ
ειχαμε παει επισκεψη ολη η ταξη απο το ΕΜΠ και μεναμε σε μια εστια αρκετα εξω απο το Κεντρο της Πολης
ενα βραδυ πηγαμε με κατι παιδια που γνωρισαμε εκει σε ενα υπογειο κοντα στο Κρεμλινο
ο πιανιστας επαιζε "summertime and the living is easy"
γνωρισαμε πολυ κοσμο και γιναμε μια παρεα
η βοτκα αρχισε να ρεει
καποιοι ξεκινησαν με την "μπλακ ρασια", αλλα πολυ γρηγορα αφησαμε ττις περικοκλαδες και επικεντρωθηκαμε στον σκληρο πυρηνα της ανοθευτης βοτκας
περασαν ωρες πολλες
ομορφες ωρες
το αλλο πρωι δεν μπορουσα να σταθω ορθιος
η βοτκα με ειχε καθηλωσει
οταν συνηλθα επισκεφθηκα και το μαυσωλειο του Λενιν
τεραστια ουρα
οικογενειες ολοκληρες, παιδακια, νεοι, μεγαλοι
σαν πανηγυρι
δεν ξερω πως ειναι τωρα η μεγαλη πολη στη μεγαλη χωρα
πηρα μια εικονα απο το αρθρο, αλλα ομολογω οτι δεν επειγομαι να παω
κλεινω με Φιοντορ
"What is hell? I maintain that it is the suffering of being unable to love"
ευχαριστω Ναταλια για μια ακομη υπεροχη αναρτηση

Natalia said...

αλήθεια, χαίρομαι που σου θύμισα παλιές χαρούμενες στιγμές...

οι ρώσοι όταν πίνουν, πίνουν για τα καλά... σαν δικαιολογία κάνουν απίστευτες προπόσεις για τα πάντα... και τα σφηνάκια της καθαρόαιμης βότκας κατεβαίνουν με συνεχή ροή :)

η μόσχα έχει αλλάξει πολύ από την εποχή που πήγες...

υγ για τον φίοντορ ευχαριστώ
κάθε πρόταση του είναι μοιραία...