a hot summer (blue wind’s perception for Hell meets profitis’ desire for Paradise…)

Who is so clever to sell his soul to the devil,
in return of the eternal youth?

Υποβάλλομαι σε δοκιμασίες…
Αναμετρώ τις δυνάμεις μου με την απόλυτη
εξουσία της φύσης.
Αναγκάζω το πνεύμα μου να δεχθεί το μοιραίο
και είμαι έτοιμη να υποκύψω…

The seven mile beach is the absolute dream of
dreams. Who is prepared to describe what a
sparkling beach is?

Προχωρώ στη λευκή άμμο και βυθίζομαι αργά
στο νερό. Αμέτρητα λιβάδια Ποσειδωνίας με
υποδέχονται σ’ ένα μαγικό κόσμο και δηλώνουν
την ύπαρξη αληθινής ζωής.

Κολυμπάω μόνο στα 3 μέτρα βάθος, όταν μπροστά
μου ανοίγεται το κατακόρυφο Orange Canyon…
Άβυσσος… Καθαρή άβυσσος…

Κοραλλιογενείς ύφαλοι, εξωτικοί θαλάσσιοι κήποι,
μοναδικά χρώματα στο βυθό, σφουγγάρια,
κρυστάλλινο τυρκουάζ νερό και τα σαλάχια του
Stingray city τριγύρω μου…

Είναι πολύ νέος… σχεδόν παιδί…
Αλλά έχει ένα μαγικό τρόπο να ταξιδεύει στο χρόνο…
Να διασχίζει ώρες, μέρες, χρόνια, αιώνες
και να τολμά το ακατόρθωτο…

Πώς βρέθηκε σήμερα στο κάστρο της Ναυπάκτου?
600 ολόκληρα χρόνια πίσω…
Στέκεται σ’ ένα από τα πέντε αμυντικά διαζώματα
και βλέπει τη θάλασσα…

Ναι, είναι νέος…
Είναι δυνατός, είναι πολεμιστής κι εδώ στο
Βενετσιάνικο κάστρο θα συναντήσει σήμερα την
αγαπημένη του…

Η θάλασσα απέναντι είναι απίστευτα
γαλαζοπράσινη, η ζωή είναι μοναδικά όμορφη…

Το λιμάνι είναι ήρεμο και η πόλη απλώνεται
αμφιθεατρικά μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο…

Αλήθεια, τι αντάλλαγμα θα πλήρωνε γι’ αυτή
την ευτυχία?

Τώρα ζω…
Τώρα σκέπτομαι αν θα πούλαγα την ψυχή μου
γι αυτή την απόλαυση…
Άραγε είναι μόνο αντίληψη?
Είναι παιχνίδι του μυαλού σ’ ένα κόσμο που υπάρχει
μόνο για να με δοκιμάζει?

Η νήσος των θησαυρών θα ήταν ακριβώς έτσι…
όπως τα νησιά Cayman…

Ήθελε οπωσδήποτε να συναντήσει τ’ αστέρια…
Σε μια αλληγορική συζήτηση μαζί τους, θα
προσπαθούσε να τους κλέψει τη λάμψη…
Η παραλία στο Ρίο ήταν το κατάλληλο σημείο
γι’ αυτό.

Εκεί, καθισμένος στη λεπτή άμμο θα άφηνε το
παρελθόν να τον κυκλώσει και θα παραδιδόταν στη
γοητεία της στιγμής…

Ο κίνδυνος δεν τον ένοιαζε…
Τα αστέρια απόψε ήταν δικά του και το φεγγάρι θα
χρύσωνε το μονοπάτι στη θάλασσα. Το έβλεπε
κιόλας…

Σηκώθηκε…
Ένιωσε στα πόδια του το παγωμένο νερό…
Προχώρησε…
Ακολούθησε το μονοπάτι σιωπηλός…

Βγαίνω από το νερό χωρίς θέληση…
Ανηφορίζω αργά για τη μικρή πόλη Hell.
Περνάω ανάμεσα από τους δολομίτες και τα
ασβεστολιθικά πετρώματα, απολαμβάνοντας τη
δυνατή μουσική, μεταφέροντας με σε μια μοναδική
άβυσσο.

Μπαίνω στο club Inferno και παραγγέλλοντας μια
παγωμένη μπύρα, ακούω το μπάρμαν να μου λέει:

“What the hell? Are you in for the bargain?”

Ποιος δεν θέλει την αιώνια νεότητα…

το όνειρο των Cayman για τον blue wind...

το βενετσιάνικο κάστρο στ' αστέρια για τον προφήτη...