Σχεδόν κάθε βράδυ…
Θα μπορούσα να πω ότι είναι κάτι σαν ψύχωση…
Ίσως ψάχνω να βρω τη χαμένη ταυτότητα της
χώρας μου, του εαυτού μου, του μέλλοντος μας…
Ίσως αναζητώ εκεί μια ασφάλεια,
εικονική μεν, απαραίτητη δε…
Και πάλι απόψε ήμουν εκεί…
Και πάλι ένιωσα στα ρουθούνια μου τον απόηχο
των χημικών κι έτριψα στα μάτια μου
τ’ απομεινάρια των δακρυγόνων…
Τα συντρίμμια από πλάκες, σιδερόβεργες, καμένη
ύλη, τα βλέπω ακόμη στα πόδια μου…
Οι αίθουσες του μετρό ένα απέραντο ιατρείο,
για τραυματισμένες ψυχές γέρων, παιδιών,
νεαρών, γυναικών…
Δεν θα αγανακτήσω για το χάλι, ούτε για τις
καταστροφές και τον τρόμο, ούτε και με αυτούς, που
πίσω από τους τοίχους της Βουλής, στιγματίζουν
συνέχεια το μέλλον μιας χώρας…
Θέλω να ουρλιάξω για τη χαμένη αξιοπρέπεια ενός
λαού, που σέρνεται στους δρόμους, για να τη βλέπουν
όλοι οι απανταχού βάρβαροι…
Φεύγοντας είδα μόνο ένα περιστέρι στο έδαφος,
αδύναμο κι ανίκανο να πετάξει…
12 comments:
Αν και πολλά πολλά χιλιόμετρα μακριά κάθε βράδυ ήμουν συντονισμένη μέσα από το διαδίκτυο. Ναταλία μου ήμουν κάθε βράδυ εκεί νοερά πρωτίστως για τη χαμένη αξιοπρέπεια, για την αμετροέπεια έργων και λόγων.
Αισθητή η απουσία σου από την e-πλατεία αλλά η παρουσία σου στην πλατεία που όλη η χώρα ακούμπησε την ελπίδα της μας αποζημίωσε και γιαυτό αγαπάμε τη Ναταλία.
Η επιλογή της μουσικής για να συνοδεύσει το κείμενο εξαιρετική, προσπαθώ να θυμηθώ από το απόγευμα και σε ποια ταινία είχε επιλεγεί, πάω να το ψάξω.
γεια σου Ρούλα
δυστυχώς έπρεπε να γνωρίσουμε κι αυτό το πρόσωπο της "δημοκρατίας".
Ο καθένας μας όπως μπορεί ας δώσει κάτι από τον εαυτό του για να ξανασηκωθούμε όρθιοι...
η νοερή παρουσία σου είναι πολύ σημαντική
υγ Mahler 5th symphony adagietto, εμπειρία που σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους, Θάνατος στη Βενετία του Βισκόντι, από τις καλύτερες διευθύνσεις του αγαπη μενου μου Μπερνστάιν...
Η χυδαιότητα των λίγων σε αντιπαραβολή με την απελπισία των πολλών .. αδαών και μη ..
Πέρασα απο την πλατεία και ΔΕΝ πρόκειται ξαναπεράσω .. δεν αντέχω ούτε τους πολλούς, αλλά ούτε τους λίγους .. καλύτερα μόνος ..
Κορίτσια, σας χαιρετώ με τους υπέροχους Ολλανδούς Philharmonic Funk Foundation :
For once in my life
:)
Ναταλία
Ευχαριστώ για την υπενθύμιση! Η αναφορά σου στο πληγωμένο περιστέρι νόμιζα ότι εμπεριείχε μόνο κάποιο συμβολισμό μέχρι που το διάβασα σε κάποιο στάτους στο fb ως πραγματικό γεγονός και μάλιστα ανέφερε ότι ήταν δεμένα τα πόδια με ένα σπάγκο. Το ελευθέρωσε μια εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού.
Negentropist ευχαριστώ για το μουσικό χαιρετισμό, όπως πάντα ευγενής!
Μία επισήμανση (προς όλους μας) μόνο.
Οι περισσότεροι από εμάς ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό.
Για να μετανοήσει κάποιος θα πρέπει πρώτα να κατανοήσει.
Τίποτε άλλο.
Σου εύχομαι φίλη μου Ναταλία ένα υπέροχο καλοκαίρι :)
negentropist
δεν θα θεωρούσα τον εαυτό μου ότι συγκαταλέγεται στους απελπισμένους... γι' αυτό και νιώθω ελεύθερη να εκφράσω την 'αγανάκτηση' μου!
Κι όμως... η πλατεία δεν είναι τόσο απωθητική!
ευχαριστούμε για το τραγούδι...
υγ Αν από βδομάδα ξεκινήσω περιπλάνηση σε νησιά ανά τον κόσμο, θα μας συνοδεύσεις? χαχαχα
έτσι, για να σπάσουμε την απελπισία...
Ρούλα
περιστέρια και άνθρωποι... δεινοπαθήσαντες εξ ίσου
καλησπέρα
θα έρθεις κι εσύ στο ταξίδι... δεν είναι? ο παναθήναιος μόνο μας ξέχασε...
kARTson
ακριβώς... η κατανόηση όμως προυποθέτει και πνεύμα, κι αυτό δυστυχώς τους λείπει...
καλό καλοκαίρι και σε σένα
χάρηκα που ήρθες μετά από καιρό
Natalia
με τις μουσικές περιπλανήσεις "υπερβαίνουμε" όλα τα "constraints" .. συμβατικά και μη ..
Νησιά ανά τον κόσμο ? Tempting ..
Molly Johnson - Melody
:)
δεν βρήκα ακομα χρόνο να κλείσω "παραλία" σε νησί...
συγνώμη...
μου έτυχαν διάφορα...
έχεις να προτείνεις τίποτα ?
Κάτι σαν αυτό ?
Perfect beach
Όσο αφορά την Ελλάδα, είμαι προκατειλημένος με την Κέα και τις υπέροχες παραλίες της ..
Σε χαιρετώ αγαπητή, με ένα πανέμορφο μουσικό νησί του Herbie Hancock:
Cantelope Island
:)
κάτι σαν αυτό... χωρίς αμφιβολία
για την Κέα ναι, μου το έχεις πει... δεν έχω πάει
Cantelope island... ύμνος! χαχαχα
ευχαριστώ
Post a Comment