Monday, August 25, 2008

Full Moon Roadhouse Blues…



Σάββατο βράδυ στα Κύθηρα…

Βγαίνω στο μπαλκόνι να πιώ ένα χυμό
και να ακούσω μουσική… και μένω!

Μια ολόχρυση σφαίρα μπροστά στα μάτια μου,
να κυριαρχεί πάνω από το μικρό λιμανάκι,
κι ένα ποτάμι να ξεκινά από τα σπλάχνα της,
να διασχίζει τη θάλασσα, όλη την Αγία Πελαγία
και να έρχεται ήρεμα προς το μέρος μου.





Είχα ξεχάσει τι σημαίνει Πανσέληνος του Αυγούστου…

Να είχα άλλα 5 ζευγάρια μάτια, να θαυμάζω!
«Πάρε Ναταλία, πάρε ό,τι μπορείς απ’ αυτό το θαύμα,
για το χειμώνα που έρχεται» σκέφτηκα.

Εβαλα στ’ αυτιά μου το mp3 και κάθησα σε μια γωνιά,
αμίλητη. Η μουσική ήταν απαλή, όπως άρμοζε στην
περίπτωση, και γω ταξίδευα σε πελάγη γαληνεμένα.

Σε κάποια στιγμή ακούω το Jim στις πρώτες νότες
του Roadhouse Blues.
Και βλέπω το φεγγάρι να αλλάζει χρώμα,
να γίνεται πιο σκοτεινό, πιο άγριο,
και το ποτάμι να πέφτει επάνω μου ορμητικό…
Η εικόνα πήρε μια άλλη διάσταση.
Ο Jim είναι αγαπημένος μου, αλλά αυτό το τραγούδι
το είχα ακούσει μόνο 1-2 φορές.
Τώρα είχε άλλο ήχο, που με έκανε κι εμένα
να λικνίζομαι μαζί του.

Πώς άλλαξε έτσι η Πανσέληνος σε μια στιγμή!




Σε λίγο άρχισε και το επόμενο τραγούδι
το Road to Hell…

Lost soul on the road to Hell
Wind up the motor and ring the bell
No stopping now
The pain's coming down on me
Yeah...
Straight time on the road to Hell
No mercy time at the wishing well
No turning back
The Angels gonna cry on me
Yeah....

Εγώ με το Rory δεν είχα ποτέ πολλά-πολλά.
Και βρέθηκα να απολαμβάνω τη στιγμή και να εύχομαι
να μην τελειώσει!

Ακουσα γύρω στις 5 φορές το κάθε τραγούδι.




Ακόμα και τώρα, που είμαι πάνω από 25 κτηματολογικά
διαγράμματα, και χάνομαι ανάμεσα στις αιτιολογικές
εκθέσεις, ακόμη και τώρα…
στο βάθος του μυαλού μου, ακούω…

Keep your eyes on the road
Your hands upon the wheel.
Yeah, we're going to the roadhouse,
Gonna have a real good-time.
.
.
Well, I woke up this morning
And I got myself a beer.
The future's uncertain
And the end is always near.


…και βλέπω το έναστρο θαύμα





Επιτέλους! τα κατάφερα με τη μουσική
ο Jim τραγουδάει μόνο για σας

10 comments:

Roadartist said...

Καλημέρα :)))
Αχ αυτά τα κτηματολογικά διαγράμματα.... τι τα ανέφερες??
χαχα Ναταλάκι όμορφα τα Κύθηρα, είχα πάει παλιότερα και είχα περάσει πολύ καλά κ εγώ.. Χάρηκες τη πανσέληνο κ ας ειχε εκλειψη λοιπον.. :) Και εγω σε θαλασσα βρεθηκα εκεινη τη βραδια, αλλα της αττικης.. :) Κρατα μεσα σου αυτες τις στιγμες..θα τις χρειαστουμε νομιζω..αρκετα.. ειναι πολυτιμες..

ΥΓ Οποτε μπορεσετε..περιμενω με ανυπομονησια το post για την αγια πετρουπολη.. τωρα πλεον ειμαι εδω.. φιλακια, μου ελειψες!!

Pan said...

Καλημέρα.

Δεν τα αφήνεις τα διαγράμματα για κανένα...θέατρο καλύτερα, λέω εγώ;

Και μετά πίσω στο mp3 με όλα τα παρεπόμενά του.

Natalia said...

roadartist

την έκλειψη την απόλαυσα πιο αργά το βράδυ στα Μητάτα, αν εχεις πάει, εκεί στο μπαλκόνι της φύσης, τρώγοντας κόκορα κρασάτο...

τις στιγμές τις έχω φυλακισμένες για το χειμώνα

κι εμένα μου έλειψες. Για την Αγία Πετρούπολη έχω κάνει 3 posts. Δες τα. Το 4ο και τελευταίο θα το κάνω σύντομα, σπέσιαλ αφιέρωση σε σένα

φιλιά


pan

μάλιστα αρχισυντάκτα...
από το μαυρο θεατρο της Πραγας μεχρι το θεατρο Νο της Ιαπωνίας...

the future is uncertain
yeah...
καλησπέρα σας

Roadartist said...

3 posts????? Παω να μελετήσω!!! :)
Και αναμένω το 4ο με τρελή αγωνία! ...πρέπει να είναι φανταστικό ταξίδι αυτό..

Είχα πάει στα μητάτα, είχα αρκετό χρόνο και είχα γυρήσει ολο το νησι, φιλακια καλο βραδυ! :)

faraona said...

Nαταλια μου ελπιζω -κι απο οτι βλεπω μαλλον οι ελπιδες μου ειναι αληθινες-να περασες πολυ πολυ ομορφα και να γεμισες με γαληνη και ηρεμια.
Τα Κυθηρα ειναι αγαπημενος μου τοπος εδω και πολλα χρονια.Ομορφοςτοπος.
Φιλια πολλα
καλως ορισες

panathinaeos said...

η ικανότητα ενός θνητού να αντικρύζει θαύματα αποτελεί το πρώτο βήμα προς την ενσωμάτωση του θείου, του υπερβατικού, και του μη θνητού, άρα και το πρώτο βήμα προς την πραγματική πολιτιστική πράξη, που συνίσταται στην δημιουργία που γίνεται χωρίς το άγχος του Θανάτου

η ενόραση της Πανσελήνου με αυτόν τον τρόπο αποτελεί και ένα ταξίδι προς το Υπερπέραν, στον Χώρο Εκτός, μια έπρακτη άρνηση της κυριαρχίας του Θανάτου πάνω στην Ζωή, και έτσι αναπόδραστα και μια υπέρτατα ερωτική πράξη, όπου ο Καβαλάρης φεύγει χωρίς Λεία, μια και ο Θνητός βρίσκεται σε χώρο στα Επέκεινα, στα Ερωτικά, όπου το εισιτήριο είναι η άρνηση του Εαυτού ως Μοναδικότητας. και η κατάφαση του ως Κοινότητας, έστω και αν αυτή σε κάποια χρονική στιγμή ορίζεται σαν δυικότητα

Natalia said...

faraona

τα Κύθηρα είναι Ιδέα...
όπως και η Αμοργός
ξεπερνούν τα στενά πλαίσια ενός ακόμα τόπου διακοπών

καλώς σας βρήκα
φιλιά και σε σένα

panathinaeos

ενδιαφέρουσα η προσέγγιση σου και γεμίζει ελπίδα, για μια κάποια υπέρβαση, κάποτε...

Η θνητή φύση, ναι, μπορεί να δοθεί σαν Λεία, αλλά τότε έρχεται το μυαλό σαν διασώστης!

Την Πανσέληνο όμως τη θέλω στο μπαλκόνι μου :)

καλησπέρα
καλώς ήρθες

Natalia said...

roadartist

το 4ο ερχεται συντομα
συγγράφω

φιλάκια

panathinaeos said...

καλώς σας εύρηκα,
"το μυαλό ως Διασώστης"
αποτελεί αντικείμενο εξίσου σημαντικό ως
"το Αίσθημα ως γονδολιέρης"
και το αφήνω για τα Υστερώτερα

Natalia said...

αν προσθεσουμε σ' αυτά και "την ύλη ως λοστρόμο" για τις ευτελεις εργασίες, τότε ναι, δυνάμεθα να μπαρκάρουμε...

καλησπέρα